Kolekcjonerski dowód osobisty

Kolekcjonerskie dowody osobiste to zmora niemal wszystkich polskich służb porządkowych, kryminalnych i śledczych. Jeszcze do niedawna zakup sfałszowanego dokumentu nie był wyzwaniem dla zainteresowanych. Jednak w lipcu br. ustawodawca wprowadził restrykcje. Biznes kolekcjonerskich dowodów Zwykło się mówić, że jeśli nie ma czegoś w Internecie, z pewnością owa rzecz nie istnieje. Jak z każdym porzekadłem, tak i w tym przysłowiu jest źdźbło prawdy. W sieci bowiem można kupić niemal wszystko – wystarczy umieć szukać.

Prawko kolekcjonerskie

By znaleźć pożądany produkt, nieraz zainteresowany poszukiwacz „przekopie” setki stron i witryn. Inne produkty mogą być dostępne jak na wyciągnięcie ręki – nikt ich nie ukrywa, bowiem prawo jest im przychylne. Tak właśnie jeszcze do niedawna było w przypadku kolekcjonerskich dowodów osobistych. 12 grudnia 2018 roku Prezydent RP Andrzej Duda podpisał ustawę, która w ostatecznym kształcie weszła w życie z dniem 12 lipca 2019 roku.

Seria i numer dowodu

Na mocy tego dokumentu produkowanie, zbywanie i magazynowanie celem zbycia kolekcjonerskich dowodów osobistych stało się zakazane. Wciąż jednak pozostaje kwestia posiadania fałszywek dla celów prywatnych. Kolekcjonerski dowód osobisty Kolekcjonerski dowód to nic innego, jak falsyfikat najważniejszego dokumentu tożsamości w Polsce – dowodu osobistego. Jeszcze do niedawna każdy, kto chciał nabyć tego typu fałszywkę, mógł wpisać w okno wyszukiwarki internetowej „kupię dowód” lub „kolekcjonerski dowód”.

Dowód osobisty kolekcjonerski

Jedno kliknięcie myszką i oczom użytkownika ukazywała się lista sklepów oferujących tego typu produkty. Cena „dokumentu” sięgała od 200 do 500 złotych. Choć producenci i dystrybutorzy omawianych produktów zarzekali się, iż sfałszowane dokumenty służyć mają jedynie „kolekcjonerom”, każdy konsument był świadomy rzeczywistego przeznaczenia. Wystarczy pomyśleć: kolekcjonuje się przedmioty o szczególnej wartości (albo takie, jakie wartość zdobędą wraz z upływem czasu). A jaką wartość mogą posiadać „podróbki” dokumentów, których w teorii nikt nie użyje?

Prawo jazdy kolekcjonerskie

Niestety sfałszowane dowody osobiste w praktyce wykorzystywane są po to, by zmienić swoją tożsamość. W ten sposób właśnie wyłudzane są pożyczki na dowód czy inne produkty lub usługi wymagające weryfikacji tożsamości. Nie sposób się dziwić – najdroższe „kolekcjonerskie dowody”, jeszcze do niedawna dostępne online, były niemal identyczne jak oryginały. Zawierały nawet specjalne hologramy i były czułe na światło ultrafioletowe.

Dowód Kolekcjonerski

Nie sposób było rozróżnić dowód “kolekcjonerski” od prawdziwego. Obecna podstawa prawna Choć o tym, w jaki sposób wykorzystywane były dowody kolekcjonerskie, przez długi czas wiedział niemal każdy (z politykami na czele), ustawodawcy nie śpieszyło się, by przerwać nielegalny biznes fałszerzy. Ustawa, którą w grudniu 2018 roku podpisał Prezydent RP Andrzej Duda, weszła w życie dopiero w lipcu 2019 roku. Mowa jest oczywiście o Ustawie z dnia 22 listopada 2018 roku o dokumentach publicznych, której treść znaleźć można w Dzienniku Ustaw na rok 2019, pod pozycją 53.

Dokumenty Kolekcjonerskie

To właśnie ten dokument raz na zawsze uciął możliwość legalnego produkowania kolekcjonerskich dowodów osobistych, a także ich zbywania oraz magazynowania celem zbycia. W ustawie czytamy: § PODSTAWA PRAWNA Kto wytwarza, oferuje, zbywa lub przechowuje w celu zbycia replikę dokumentu publicznego, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Art. 58. ustawy o dokumentach publicznych (Dz.U. 2019 poz. 53 z późn. zm.) Handel replikami zakazany Przytoczona w poprzedniej części artykułu podstawa prawna jasno i wyraźnie zakazuje handlu replikami dokumentów publicznych, do grona których jak najbardziej zaliczyć można kolekcjonerskie dowodowy osobiste.

Dokument kolekcjonerski

Wszak za “dokument publiczny” prawo uznaje dokument, który służy do identyfikacji osób, rzeczy lub potwierdza stan prawny lub prawa osób posługujących się takim dokumentem (i o ile spełnia on specjalne wytyczne wytworzenia i zabezpieczenia). Z kolei za “replikę” dokumentu publicznego uważa się jego odwzorowanie lub kopię wielkości od 75% do 120% oryginału o cechach autentyczności dokumentu publicznego (z wyłączeniem kserokopii i wydruków komputerowych wykonywanych między innymi w celach administracyjnych). Dzięki takiemu ujęciu problemu handel fałszywkami w wielkości przykładowo 95% lub 105% oryginału (co dla większości z nas będzie niezauważalne) także uchodzi za niezgodny z prawem.